Η ψυχοθεραπεία δεν είναι απλή διαδικασία, ούτε εύκολη. Δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις τις οποίες ο θεραπευτής θα αραδιάσει στον θεραπευόμενο και θα του πει τι να κάνει. Δεν είναι σύντομη. Θέλει χρόνο μέχρι ο θεραπευόμενος να χτίσει σχέση με τον θεραπευτή του, μια σχέση αμοιβαίας εμπιστοσύνης και σεβασμού. Χωρίς αυτήν την «θεραπευτική συμμαχία», δεν υπάρχει ψυχοθεραπεία. Η ψυχοθεραπεία δεν είναι τεχνικές, ή δεν είναι μόνο τεχνικές. Είναι καλλιέργεια συναισθημάτων, αναγνώρισή τους και έλεγχός τους. Είναι συνέπεια, απόφαση για αλλαγή και επιμονή. Η άκαμπτη σκέψη και ο εγωισμός δεν έχει χώρο στην ψυχοθεραπεία. Το άτομο μαθαίνει να παίρνει ευθύνη της ζωής του και των επιλογών του, και μαθαίνει να παίρνει έλεγχο των καταστάσεων, ώστε να νιώθει πρώτα ο ίδιος καλά, ώστε να μπορέσει ύστερα να συσχετιστεί με άλλους με υγιή τρόπο.

Επομένως, καταλαβαίνει κανείς πως δεν αποφασίζει ο καθένας να ξεκινήσει ψυχοθεραπεία. Και αν κάποιος πάρει την απόφαση έτσι επιπόλαια, σίγουρα η ψυχοθεραπεία δεν θα έχει καλό αποτέλεσμα, καθώς είτε το άτομο θα απογοητευτεί λόγω ψευδών προσδοκιών από τον θεραπευτή, είτε δεν θα αντέξει την αλλαγή που οφείλει ο ίδιος να φέρει στον εαυτό του. Άρα, πότε ξεκινάει κάποιος ψυχοθεραπεία;

Όταν νιώθει ότι δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της ζωής. Όταν η καθημερινότητα έχει γίνει αβάσταχτη. Όταν το σώμα αντιδρά στο άγχος με περίεργους τρόπους. Όταν δεν μπορεί να κάνει όνειρα για το μέλλον. Όταν όλες του οι σχέσεις καταλήγουν στο κενό. Όταν νιώθει ότι κανείς δεν τον καταλαβαίνει. Όταν η πίεση στην δουλειά εμποδίζει την προσωπική του ζωή. Όταν δεν υπάρχει προσωπική ζωή. Όταν δεν μπορεί να χειριστεί οικογενειακές καταστάσεις. Όταν νιώθει ένα «τίποτα». Όταν οι σκέψεις του δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Όταν δεν επιθυμεί την ζωή την ίδια.
Δεν χρειάζεται να βάλουμε ταμπέλες και διαγνώσεις σε όλα τα παραπάνω. Γιατί η ψυχοθεραπεία απευθύνεται σε όλους. Σε όλους, όμως, όσοι θέλουν να αλλάξουν. Γιατί για ό, τι μας συμβαίνει, ευθυνόμαστε εμείς οι ίδιοι. Και αν δεν ευθυνόμαστε εμείς οι ίδιοι, ευθυνόμαστε για τον τρόπο που επιλέγουμε να αντιδράσουμε απέναντι σε πρόσωπα και καταστάσεις. Εάν καταφέρουμε να κάνουμε στην άκρη τον εγωισμό μας και δούμε πώς εμείς συντηρούμε τα προβλήματά μας, μόνο τότε θα έρθει η αλλαγή. Και, όπως είπε και ο Freud, μόνο τότε θα μάθουμε να αγαπάμε. Γιατί τελικός στόχος της ψυχοθεραπείας, είναι να μπορούμε να σχετιστούμε ολοκληρωτικά με άλλους ανθρώπους, χωρίς τον φόβο της απόρριψης και χωρίς την ανασφάλεια, γιατί μέσα μας, θα έχουμε φτάσει στην αυτό-πραγμάτωση.