Η διαχείριση κακοποιημένων / παραμελημένων παιδιών στο σχολικό πλαίσιο

Η συνεργασία των εκπαιδευτικών με τον θεραπευτή παιδιών που έχουν υποστεί κακοποίηση/παραμέληση στο σπίτι και ως εκ τούτου εμφανίζουν επιθετικές συμπεριφορές ή τάσεις απομόνωσης, είναι υψίστης σημασίας. Ειδικά για τα παιδιά που εισέρχονται στην Α’ Δημοτικού και κατακλύζονται από άγχος μέσα σε αυτό το νέο πλαίσιο, η θέσπιση βασικών κανόνων συμπεριφοράς μέσα στην σχολική τάξη, δίνει μια ασφάλεια στο παιδί για το τι απαιτήσεις έχουν πια οι ενήλικες από αυτό. Παρακάτω αναφέρονται βασικές αρχές που οφείλουν να διέπουν κάθε εκπαιδευτικό σύστημα, με στόχο την ασφάλεια του παιδιού και την κοινωνικοποίησή του:

Δημιουργία ασφαλούς περιβάλλοντος, τόσο σωματικά όσο και συναισθηματικά.

Απαιτείται συνεργασία όλου του εκπαιδευτικού προσωπικού, ώστε όλοι να ακολουθούν και να στηρίζουν τις ίδιες αρχές. Η επιθετικότητα και ο εκφοβισμός είναι συμπεριφορές που δεν είναι αποδεκτές, και εάν εμφανιστούν θα αντιμετωπιστούν. Αντιμετώπιση σημαίνει:• ονοματίζω και περιορίζω την συμπεριφορά, χωρίς να κρίνω την προσωπικότητα του παιδιού

• βοηθώ τα παιδιά που θυματοποιούνται να εφαρμόσουν εναλλακτικές αντιδράσεις στην βία («δεν μου αρέσει όταν με χτυπάς», «αν είσαι θυμωμένος/η, μπορείς να μου το πεις»)
• ενθαρρύνω τα παιδιά να μιλάνε μέσα στην τάξη για τέτοια περιστατικά
• βεβαιώνομαι πως όλα τα παιδιά συμμετέχουν στις συναντήσεις της τάξης και εκφράζουν τις ανησυχίες τους
• όλο το εκπαιδευτικό προσωπικό έχει δημιουργήσει ένα προσχέδιο για το πώς θα αντιμετωπίζεται το παιδί που εμφανίζει επιθετική συμπεριφορά. Υπάρχει συγκεκριμένος χώρος (γραφείο διευθυντή, σχολική τάξη κ.α.) και συγκεκριμένος τρόπος που μιλάμε στο παιδί. Χαμηλώνουμε το ύψος μας, επιτυγχάνουμε βλεμματική επαφή και δεν φωνάζουμε. Στόχος είναι να βοηθήσουμε το παιδί και όχι να το κρίνουμε. Ενθαρρύνουμε εναλλακτικές λειτουργικές συμπεριφορές και όταν είμαστε σίγουροι ότι το παιδί θα συμπεριφερθεί με ασφαλή τρόπο, το παιδί μπορεί να γυρίσει στο μάθημα. Αυτή η αντιμετώπιση οφείλει να εφαρμόζεται από όλους τους ενήλικες στο σχολικό πλαίσιο.

Επικοινωνία με σεβασμό και αποδοχή.

Όταν ο εκπαιδευτικός μιλά στο παιδί με κατανόηση και του δείχνει ότι το σέβεται, το παιδί αντιλαμβάνεται ότι είναι άξιο φροντίδας και ότι το λαμβάνουν υπόψη ως ανθρώπινο ον. Η πράξη του μένει ξεχωριστή από την προσωπικότητά του, έτσι αντιλαμβάνεται τον εαυτό του όχι ως ένα βίαιο παιδί, αλλά ως ένα παιδί που έκανε κάτι βίαιο και μπορεί να ελέγξει την συμπεριφορά του.